Skip to main content

Negative campaigning in Nederland

Negative campaigning werkt. Het duidelijkste voorbeeld hebben we gezien in de VS. Het is dan ook te prijzen dat de linkse partijen een afspraak hebben gemaakt om elkaar „heel te laten “tijdens de aankomende verkiezingscampagne. Tegelijkertijd kondigen deze partijen aan om „keihard campagne te voeren tegen rechts“ en tegen „het guur en rechts beleid“, Mag ik vragen om de afspraak uit te breiden naar alle partijen gedurende de campagne en er na?

Sinds de introductie van spindoctors bij partijcampagnes, is de verkiezingsretoriek steeds scherper geworden. Meer gericht op het duidelijk maken van het verschil: wij zijn goed, zij zijn slecht. Heel begrijpelijk. Alleen verschuift de naald steeds meer naar het negatieve.

De reden waarom dat gebeurt, is omdat negatief profileren kort en krachtig kan worden neergezet. Een partij of persoon positief profileren heeft meer woorden nodig. Het moet tot de verbeelding en het rechtvaardigheidsgevoel spreken. Duidelijk is, dat in een wereld van enkele tekens bij Twitter of zelfs tekstloze media zoals Snapchat of Tiktok, positive campaigning een wellicht te grote uitdaging is. Daarbij komt dat voor partijen met weinig visie of onderscheidend partijprogramma het moeilijk is om zich positief te onderscheiden van de ander. 

Het verkiezingsspektakel barst nu los en de zwarte piet wordt weer rondgespeeld. Daarbij is er genoeg onrust in de samenleving die nog verder kan worden aangewakkerd. De beelden van de rellen met een mix van leuzen tegen vaccineren, de avondklok en tegen 10 jaar Rutte geven aan hoe ontvlambaar ons land is. Diezelfde ontvlambaarheid zagen we natuurlijk ook al aan de andere kant van de oceaan. 

Alhoewel nog niet duidelijk is of Biden zal slagen met zijn oproep voor meer eenheid en het ‘verlagen van de temperatuur’, is dit de enige weg vooruit. Meer olie op het vuur, verwijten maken en radicaal afzagen van andere partijen en personen zal Nederland niet helpen.

Niet alleen in de politieke arena, maar ook erbuiten. Het stigmatiseren van corona-ontkenners, demonstranten tot ‘relschoppers’ en criminelen helpt daarbij niet. 

Net als in Amerika wordt het tijd om te zien dat een deel van de bevolking zich niet langer door feiten of kennis laat overtuigen, maar door associatie bij een groep met gedeelde opvattingen. Daarbij helpt niet dat, in deze pandemie feiten vaak het resultaat van voortschrijdend inzicht zijn. Waar is de aandacht voor de andere gevolgen van de pandemie? De maatschappelijke en economische gevolgen van eenzaamheid, gebrekkig onderwijs of het wegvallen van preventief medisch onderzoek of ingrepen?

Bij deze verkiezingen staan de partijen dus voor de keuze, brengen we het land meer bij elkaar of brengen we de zuilencultuur terug en prediken we voor eigen parochie. Het zou de hele politiek, en de media, sieren om Biden na te volgen. Laat ons dromen van een betere toekomst, laat de weg daarnaar toe zien, met elkaar en niet tegen elkaar.

Comments

Popular posts from this blog

Een ouderwetse vraag: "Waar kom je (écht) vandaan?"

“Waar kom je vandaan? ”, is vaak de eerste vraag die mensen stellen bij een eerste kennismaking. Het was ook deze vraag die Lady Hussey in het Verenigd Koninkrijk twee weken geleden stelde en daarmee het Britse koninklijk huis in verlegenheid bracht. Het is deze vraag die aan de bi-patride Marokkanen in het nationaal elftal wordt gevraagd. De vraag is eigenlijk een andere, het is de vraag “Ben jij van hier, hoor je hier thuis?”. Achter de vraag zit de wens voor veiligheid en herkenning, of je hoort thuis in de wereld van de vragensteller, of je hoort er niet bij. De vraag is nu extra actueel tijdens het WK, waarbij Nederlanders spelen voor een buitenlands team. Maar de vraag over oorsprong en het erbij horen is van alle tijden.  Al jaren leef ik, Nederlander, in Duitsland. En altijd weer die vraag. Duitsers kunnen, zoals dat in veel andere talen ook gaat, bij elkaar aan het accent vaststellen waar ze in Duitsland vandaan komen.  Als je niet overduidelijk exotisch bent, door ee...

Berlijn is niet Den Haag - de bananenschillen van Nederlanders in Duitsland

 https://www.linkedin.com/pulse/berlijn-niet-den-haag-de-misvattingen-van-duitsland-judith-merkies   Berlijn is niet Den Haag De misvattingen van “ich will haben“ Nederlanders in Duitsland     Laurel & Hardy films vond ik vroeger niet leuk. Te dik opgelegd en te voorspelbaar. Hardy was slim, Laurel dom. Taarten gingen altijd door de lucht, banenschillen misten nooit hun doel en langsgedragen glas ging geheid aan diggelen .   Zo zie ik ook met lede ogen de altijd weer repeterende act van de Nederlandse managers, kooplieden, politici en hotemetoten die in Duitsland langskomen met slechts een doel voor ogen: in een directe lijn bij de macht aan tafel. De banenschillen liggen overal en, ja hoor, daar begint de glijpartij. De eerste misvatting van Nederlanders is, dat Duitsland is als Nederland, met dien verstande dan dat ze er Duits spreken, wat minder humor hebben en hard auto rijden. Niets is minder waar. In de komende blog...

Politieke performers

Alle ogen keken naar haar. Kamala, de eerste vrouwelijke vice-president. Terecht. Maar mijn ogen kijken naar hen: de performers. Op gelijke hoogte als de president en de vice. Hun zingende of reciterende stem voor meer eenheid klonken vanaf hetzelfde podium. Overdag tijdens de inauguratie van Joe Biden zongen Lady Gaga, Jennifer Lopez en Garth Brooks en reciteerde Amanda Gorman poezie. Later in avond verving “Celebrate America” het gebruikelijke bal waar de nieuwe president een ceremonieel dansje waagt met de nieuwe first spouse. En ook daar gaf de president een korte toespraak, omlijst door heel veel muziek, verklarende teksten door acteurs en kleine documentaires. De boodschap van deze uitzending, met op de achtergrond het Lincoln Memorial en alle heilige plekken van de macht, was duidelijk: eenheid in het verdeelde Amerika. Stellen we ons deze situatie voor in Nederland, voor de beëdiging van het nieuwe kabinet rapt Lil’ Kleine het Wilhelmus. En tijdens bordesscene met de koning en ...