Trolley zonder wieltjes

Een bruikbaar kerstpakket was de wens van de werkgever twee jaar geleden. Daarom kregen alle werknemers een mooie koffer cadeau. Uiteraard met het embleem van het bedrijf ter rollende reclamezuil. De koffer had een handig formaat en mocht mee op vakantie. Al snel liet een van de vier wieltjes, wat aan de kleine kant voor de voor de 94 liter volume koffer, de geest. Hierdoor werd de koffer van een handige trolley tot een lastig zeulobject. Geen punt natuurlijk, de hoek met het wieltje werd er afgeschroefd. Daarna waren er drie mogelijkheden: contact opnemen met de fabrikant, alternatieve wieltjes op het internet vinden of de koffer bij het oud-vuil zetten. De fabrikant reageerde vriendelijk maar beslist. Er werden geen aparte onderdelen verkocht. Ik moest de koffer toesturen en laten repareren, waarbij het aan de fabrikant was om te beslissen of de reparatie onder de garantie viel. Een lastig verzoek bij een geschenk en bij een verblijf over de grens. Op het internet was geen enkel wieltje te vinden wat leek op het kofferwieltje. Zelfs niet bij een zoekopdracht in het Chinees. Kort einde aan dit lange verhaal? Het werd optie 3. De fraaie en verder compleet intacte koffer maakt de tocht naar de milieustraat vanwege een defect in een onderdeel van maximaal 2 euro kostprijs. 

Dit verhaal kent iedereen, het plastic deksel van het koffiezetapparaat breekt af, een essentieel onderdeel breekt of scheurt. Voor een luttel bedrag zou het apparaat te repareren zijn, mits je het onderdeel kunt vervangen. En daar zit de angel. Producenten zijn niet verplicht onderdelen te leveren. Zij staan, gedurende de garantieperiode, in voor hun product. Reparatie of vervanging is mogelijk als het defect is ontstaan bij normaal gebruik. De kosten voor het toesturen zijn vaak voor de koper. Maar wat gebeurt er ná de garantieperiode, bij een geschenk of bij niet als normaal beschouwd gebruik? Dan is meestal de oplossing: koop een heel nieuw apparaat of voorwerp. Deze gedachte past niet meer in deze tijd. De Europese wetgever zet in op eco-design van producten, wat betekent dat producten zo worden ontworpen, dat zij recyclebaar zijn en liefst ook reparabel en herbruikbaar. Maar een verplichting tot verkoop van onderdelen is er niet. Willen we een hoop afval voorkomen en het gebruik van goede producten verlengen, zou een verkoop-verplichting moeten worden ingevoerd. Het opsturen van een wieltje van 150 gram heeft meer zin dan het heen en weer sturen van een reusachtige koffer. 

Na het stranden van mijn principes gebeurde bij mij dus uiteindelijk ook het onvermijdelijke. Vanwege een kapot wieltje, deed uiteindelijk een heel nieuwe koffer, met verlengde garantieperiode, zijn intrede. Ik heb alvast uit voorzorg naar de producent geschreven.